De basis is, dat ik met kinderen wil werken. Het allerliefst op een peuterspeelzaal of in een kleuterklas, waar je kinderen met een verwijzing helpt. Of waar het aanleren van de Nederlandse taal de hoofdmoot is. Dat is mijn droom.
Ik loop nu stage bij SBO het Pontem in Enschede, een school voor bijzonder onderwijs. Een hele fijne plek. Vooral het werken met kleine groepjes vind ik leuk, waarbij ik ze aanstuur in dat, waar we klassikaal mee bezig zijn. Daarom past de opleiding die ik nu doe perfect bij mij. Als onderwijsassistent ben je vooral ondersteunend en geef je elke keer support aan een kleiner groepje kinderen.
Vroeger wilde ik naar de pabo of taalkunde studeren. Het leven liep echter anders en ik ging als 17-jarige eerst ‘maar eens’ een jaar Schoevers doen. Zo ging dat in die tijd. Daarna volgde nog een eenjarige opleiding Europees secretaresse en was het vinden van een baan, na afronding hiervan, eigenlijk een logisch vervolg. Toen ik jaren later kinderen kreeg, ben ik gestopt met werken. Na 15 jaar thuis te zijn geweest, waarin ik altijd wel heel actief was op school omdat ik dat erg leuk vond, ben ik weer als secretaresse aan het werk gegaan. Dat was erg leuk en het aantal uren, paste op dat moment goed in mijn leven.
Na de overname door een groot Engels bedrijf, veranderde alles. Hierdoor ging ik nadenken over mijn werk en welke ambities ik nog had. Werken gaf mij altijd veel energie, maar nu niet meer. Dus stelde ik mezelf nu de vraag waar ik dat nog wel van kreeg en kwam ik uit op het bezoek van mijn neef, voor wie ik iedere donderdag, een dag zorg. Energie krijg ik ook altijd van de volleybaltraining die ik al 15 jaar geef aan meiden in de leeftijd van groep 6, 7 en 8. Deze twee inzichten, stuurde me in de goede richting.
Uiteindelijk kwam ik uit bij de opleiding onderwijsassistent via het STOC in Almelo en door hen bij Twents Fonds voor Vakmanschap. Tijdens het gesprek met de loopbaanconsulent, die mij hielp met de aanvraag voor de scholingscheque, hebben we alle stappen heel goed doorgelopen. De motivatie, maar ook bijvoorbeeld mijn thuissituatie om te kijken of er genoeg ruimte was, om zoveel te studeren. Zo ga je heel bewust je traject in.
Inmiddels ben ik een half jaar onderweg. Ik kom uit de tijd dat je een hoofdstuk leert en hier vervolgens een proefwerk over hebt. Nu is het een meer modulair systeem en zijn sommige opdrachten behoorlijk vrij voor eigen interpretatie. Dat is wennen en dat merk ik bij mijn medeleerlingen ook. We willen graag precies weten wat we moeten doen en we willen het vooral goed doen. Het liefst ook allemaal in één keer. Leren is daarom misschien niet mijn favoriete gedeelte, de stage die ik twee dagen per week loop, is dat zeer zeker wel. Ik rij elke keer weer voldaan naar huis na een stagedag. Dat had ik al heel lang niet meer, niet in deze mate of op deze manier.
Mijn stage ben ik begonnen in groep 5. Met de juf en deze groep ben ik dit jaar mee naar groep 6 verhuisd. Later dit jaar ga ik ook nog af en toe meekijken in een groep met jongere kinderen. Zo kom ik zelf ook goed te weten waar ik straks het liefst wil werken als ik klaar ben. Natuurlijk was en ben ik soms nog best onzeker over het hele traject. Je begint toch op deze leeftijd opnieuw aan een studie en aan een nieuwe carrière. Maar ik heb gedacht: ‘Als je het nooit probeert weet je niet of het lukt.’
Nu heb ik de kans. Dat dit een goede stap is geweest, blijkt al wel uit het plezier dat ik uit elke stagedag haal. Het dankbare gevoel dat ik heb. Dat alleen al is een hele goede reden om dit te doen.
Ik ben nog maar net begonnen aan dit nieuwe hoofdstuk in mijn leven. Eigenlijk kom ik uit waar ik vroeger al wilde zijn. Toen was ik nog wat minder zeker en durfde ik eigenlijk niet zo goed mijn hart te volgen en de stappen te nemen, nu durf ik dat wel. Ik voel nu aan alles: Het begint met dat je doet wat bij je past.
